Strategie van Shell: verstandig of niet?

Aandeelhouders van Shell steunen massaal de strategie van het energieconcern om de komende jaren miljarden euro's te blijven investeren in de ontwikkeling van olie en gas (Financieel Dagblad 1, 2016). Topman van Beurden betoogde dat de wereld nog decennialang olie en gas nodig zal hebben en dat Shell dus zal moeten blijven investeren in de ontwikkeling ervan. Tegenstanders geven aan dat Shell zich moet investeren in de ontwikkeling van duurzame energie, aangezien het bedrijf anders het risico loopt uiteindelijk te blijven zitten met olie- en gasreserves die niets meer waard zijn (Financieel Dagblad, 2016).

Eén van de tegenstanders is Mark Campanale, financieel analist en directeur van Carbon Tracker Initiative, geeft aan dat de risico's die Shell loopt enorm zijn. Uit recente onderzoeken bleek namelijk dat de financiële markten wel eens 40 tot 50 procent van hun waarde kunnen verliezen als de klimaatveranderingen gewoon doorgaan (Luttikhuis, 2016).

Campanale geeft aan dat in de nieuwe 'two degrees world' minder fossiele brandstof nodig is. Hij stelt simpelweg dat een deel van de projecten van Shell betaald zullen worden, maar niet nodig zijn. Dit geld, 1.400 miljard, zal hierdoor verspilt worden door olie en gas uit de grond te halen dat niet nodig is. Dit geld zou beter geïnvesteerd kunnen worden in alternatieve manieren om energie op te wekken.

De wereld zal nog jarenlang olie en gas nodig hebben, aldus van Beurden. De vraag naar olie, zo bleek uit onderzoek, nam het afgelopen kwartaal met 1,4 miljoen vaten olie per dag toe (Financieel Dagblad, 2016). President-directeur van Shell Nederland, van Loon, stelt zelfs nog dat nu juist het moment is om vol te investeren in gas en olie, waardoor er een cashflow gegenereerd kan worden die als lange termijn visie gebruikt kan worden om alternatieve manieren van energie-opwekking te ontwikkelen. Zoals van Loon zelf aangeeft: 'Investeren in iets wat je uiteindelijk tegen wilt gaan is in de ogen van de samenleving krom.' Dit begrijpen ze bij Shell, maar het is een kwestie van vraag en aanbod.

De samenleving speelt in deze kwestie een dusdanig grote rol. Wij zijn van mening dat Shell een weloverwogen strategische keuze maakt, die gebaseerd is op de vraag van de samenleving. In Parijs kunnen ze afspraken maken, de Klimaattop, maar de samenleving bepaalt uiteindelijk de vraag. Shell stelt hier een aanbod tegenover. Doordat de vraag, zo blijkt, nog steeds toeneemt, zal dit ertoe leiden dat Shell blijft investeren. De bovengenoemde tegenargumenten zorgen er niet voor dat Shell het roer volledig om gaat draaien. Het oppompen van gas en olie, de core-business van Shell, zal pas veranderen als de samenleving hier behoefte aan heeft. We schreeuwen als samenleving hard van de daken over de klimaatverandering, maar als het puntje bij paaltje komt, blijkt er nog steeds groeiende vraag naar fossiele brandstof te zijn. Zijn we dus uiteindelijk niet zelf verantwoordelijk hiervoor?

Wij zijn daarom van mening dat dit een zeer gevoelige kwestie is, waarbij zeker wat moet gebeuren. We moeten als samenleving naar onszelf kijken, in plaats van met het vingertje te wijzen naar Shell. Shell richt een duurzame-energiedivisie op en gaat investeren in windenergie, zonne-energie en waterstof. Het is daarom een verantwoorde strategie om het schip niet in één keer te willen keren en zo een onzeker risicovol pad in te slaan.